پارسال که وبلاگ عالی یک پزشک، کتاب خدمتکار و پروفسور را معرفی کرد، توی اولین مراجعه ام به شهر کتاب خریدمش. داستان راجع به یه پروفسور ریاضی هست که حافظه اش بر اثر تصادف دچار اختلال شده و فقط یک روز دوام میاره و هر روز صبح همه چی یادش میره. روایت داستان از زبان یه زن خدمتکار هست که شوهرش مرده(فکر کنم، اینجاهاشو پارسال خوندم یادم نیست!) و با پسر حدودا دبستانیش زندگی میکنه. چون نگهداری از پروفسور سخت بوده، چند وقت یه بار خدمتکارا عوض میشن تا نوبت به این خانم میرسه و ماجراهای دیگه...
امروز بعد حدودا یکسال کتاب رو تو قفسه دیدم و گفتم بشینم بقیه اش رو بخونم. نثر کتاب جوری هست که آدمو با ریاضی دوست میکنه، از من که ریاضی خیلی دوس دارم بگیر تا همین خانم خدمتکار که اصلا تو فاز ریاضی نبوده و از یه جایی به بعد همه ذهنش میشه ریاضی و اعداد.
در روند داستان یه سری اتفاقا میوفته و زن برادر این پروفسور که مسئول نگهداری پروفسور هست، این خانم رو اخراج میکنه. پسر خدمتکار که پروفسور به خاطر شکل کله‌اش جذر صداش میکنه و خیلی تو مدتی که مادرش اونجا کار میکرده باهاش مانوس بوده، یه روز بدون اطلاع مادرش یه کتاب از کتابخونه میگیره و میره که با پروفسور بخونه. زن برادر پروفسور خیلی از این داستان عصبانی میشه و زنگ میزنه با مادره که بیا تکلیف مون رو روشن کنیم. این قسمت از کتاب رو بخونید: (کلی تلاش کردم که بچرخونمش نشد، کلی!شرمنده..)
فرموله که نوشت خیلی ذهنم رو مشغول کرد. تو نگاه اول هر چی نگاهش کردم گفتم که قاعدتا باید این مثبت باشه، مگر اینکه اون i شیطونی کنه و منفیش کنه. یه پاراگراف خوندم دلم طاقت نیاورد. رفتم کاغذ برداشتم بشینم باهاش ور برم ببینم چجوریه. که نتیجه اش در سمت چپ تصویر دیده میشه، رسیدم به همون فرمول اصلی!
یهو یادم افتاد که این عدد رو به توان برسونم که ضریب میشه برای توان، نه اینکه توان بشه برای خود توان! هر چی فکر کردم چیکار کنم چیزی به ذهنم نرسید... رفتم سر بقیه داستان. این خانمه هم مثل من شده بود... نمیتونست ذهنشو منحرف کنه از این فرمول. میره کتابخونه و بعد از کلی گشتن میرسه به اینجا:
یافتم! فرمول اویلر... آیپد رو برداشتم و رفتم توی برنامه MathPad که برای نوشتن فرمول هاست. خواستم ازش خروجی LaTeX بگیرم که گفت باید پول بدی و اینا. توی توضیحش چشمم خورد به اسم WolframAlpha. خودش بود... چرا به ذهن خودم نرسید! رفتم توی سایتش و Euler equation رو سرچ کردم:
و تمام. با گذاشتن عدد پی جای x عبارت اول میشه 1- و جواب معادله صفر میشه( توی عکس محاسبات خودم نوشتمش!). جالبه کلی تا حالا با این فرمول کار کرده بودم، ولی اصلا یادش نیوفتادم.
و اما... این همه حرف زدم برای چی؟ معرفی کتاب؟ پز دادن اینکه گشتم جواب مساله رو پیدا کردم؟ نچ!
معادله رو ببینین: 0=1+1-. به نظر من پروفسور خیلی قشنگ به زبون ریاضی حرف خودشو زد، گفت که این چه بحث مزخرفی هست که دارید میکنید، کارتون خیلی بیهوده اس، دقیقا مثل جمع کردن این دو عدد مساوی مختلف العلامه که آخرش میشه صفر!
این برداشت خودم از این قضیه بود، شاید در ادامه کتاب هم اینو گفته باشه ولی هنوز نخوندم نمیدونم. هر چی میگذره به این قضیه که باید حرفها رو غیر مستقیم به افراد بفهمونی تا بره توی ناخودآگاهشون بیشتر ایمان میارم و تمام تلاشمم میکنم که منم اینجوری بشم ولی از بس حرف میزنم نمیشه! باید اول سعی کنم کمتر حرف بزنم و بیشتر عمل کنم.
/تمام./
