با اینکه دیر به دیر آپدیت میکنم اما مطالبی که درفت میکنم که بعدا بنویسم و یا توی دفترچم یادداشت میکنم زیاده. یعنی به اندازه هفته ای یکی دو مطلب هست. هدفم از پذیرش نوشته مهمان این نیست که آپدیت وبلاگ زیاد بشه و مطمئنا الان که دارم این نوشته رو مینویسم دوست ندارم وبلاگمو با کسی به اشتراک بذارم و چند نویسنده ایش کنم ولی چون اثر خوب نوشتن رو دیدم و همه هم به این نکته اذعان دارن که خیلی روی پیشرفت آدم هم توی حرف زدن و هم توی فکر کردن اثرگذاره این نوید رو میدم که کسایی که وبلاگ ندارن و در واقع جرات نوشتن رو هنوز ندارن، به عنوان جرقه اولیه و راه انداختن موتورشون من براشون یک یا چند فرصت در نظر میگیرم. مطلبم هر چی میخاد باشه ولی خب با مشی وبلاگه من در تقابل نباشه. اینم منوط به اینه که حدودی از چیزی که میخواهین بگین رو برام میل کنین و بعد من اوکی اینا بدم برای پروراندن مطلب توسط شما.
مشکلی که ما توی وب فارسی داریم اینه که تنوع در گفتار و اشتراک تجربه ها نداریم. مثلا منی که دوسال انجمن علمی بودم نمیام بهتون بگم چی شد، چی عایدم شد، چیکارا کردم و... این هم به من کمک میفهمم چیکارا کردم و ذهنیتم نسبت به خودم اصلاح میشه و هم کسی که دوست داره کاری کنه و یا داره انجام میده از تجربیات من استفاده کنه. مثلا الان دو تا از دوستام که هر دو اسمشون امیر هست، یکیشون دبیر انجمن علمی عمران امیر کبیره و یکی علم و صنعت. من با جفتشون بودم و میدونم قبلش توانایی مدیریت و کنترل تیم نداشتن و الان حتما با پارسال تفاوت میکنن ولی ندیدم بیان چیزی از این تجربیاتشون بگن، چقد سختی کشیدن و اینجور حرفا.
خلاصه اگه وبلاگ قدیمی دارین برین تجدیدش کنین و اگرم ندارین من با شرایط بالا در خدمتم!
پ.ن: اگر کسی دعوتنامه برای سیستم بیان میخواد توی کامنت ها بگه چون من 9 تا دارم.
